Książka poświęcona poezji Krzysztofa Kamila Baczyńskiego weszła już do klasyki opracowań historycznoliterackich, stając się monografią twórczości wybitnego poety z pokolenia Kolumbów.
Stanisław Stabro nie ogranicza się do wnikliwej analizy wierszy, lecz przywołuje tradycję romantyczną, patronującą podjęciu ideologii czynu i wpływającą na kształtowanie się heroicznego wymiaru poezji, oraz modernizm wnoszący nowe wątki historiozoficzne i dostarczający środków poetyckich do wyrażenia głębokiego pesymizmu. Zasadnicza perspektywa, w jakiej autor postrzega twórczość Baczyńskiego, to nurt polskiego katastrofizmu. Utwory młodego poety konfrontowane są z poezją żagarystów, ze światopoglądem i poetyką Miłosza i Czechowicza, przynosząc zapis stanu świadomości pokolenia wojennego.