Niniejsza praca jest twórczą próbą zinterpretowania całej myśli upaniszadowej. Maryla Falk używa do tego celu metody jak najbardziej filologicznej, którą jednak można uznać za absolutnie nową. Prezentowanych sekwencji idei nie rozważa w perspektywie dialektycznej, zastępując mentalność indyjską mentalnością zachodnią. Mając zawsze w polu widzenia tę pierwszą, autorka uwydatnia – poprzez długi ciąg tekstów naładowanych symboliką, będący z pozoru nie do przeniknięcia – pewien element psychologiczny. Przyjął on kształt mitu i obrósł specjalną terminologią. Autorka nazywa go mitem psychologicznym. Tym samym całość dziejów najstarszej filozofii indyjskiej sprowadza się do tego wspólnego mianownika; we wszystkich fazach tej mitycznej spekulacji momentem rozstrzygającym jest analiza psychologiczna.