Kicur Szulchan aruch to skrót jednego z najważniejszych dla judaizmu traktatów religijnych – Szulchan aruch (hebr. Nakryty stół), będącego wykładnią prawa żydowskiego spisaną w XVI wieku przez sefardyjskiego rabina Josefa Karo. Dzieło to doczekało się na przestrzeni wieków licznych komentarzy, uzupełnień i objaśnień. Szczególną rolę odegrał wśród nich traktat Mapa krakowskiego rabina Moszego Isserlesa, zwanego REMU, który Szulchan aruch zaadaptował do potrzeb Żydów aszkenazyjskich – przyczyniając się do tego, że dzieło rabina Karo zostało przyjęte jako obowiązująca wykładnia prawa przez większość europejskich Żydów i do dziś jest tak postrzegane wśród Żydów ortodoksyjnych. W roku 1864 Szlomo Ganzfried, austrowęgierski autor licznych dzieł religijnych, opublikował opracowaną przez siebie w języku hebrajskim skróconą wersję Szulchan aruch, która w ciągu pierwszych dwudziestu lat – niemal aż do śmierci Ganzfrieda w 1886 roku – doczekała się aż trzynastu wznowień, a także kilku przekładów (niekoniecznie autoryzowanych przez autora) i nielegalnych wydań. Do dziś Kicur Szulchan aruch został wydany ponad sto razy, w kilkudziesięciu językach.