Wyznawcy prawosławia stanowili do końca XVI wielku istotną grupę mieszkańców Wielkiego Księstwa Litewskiego. Dlatego podjęcie badań nad stanem prawosławnego monastycyzmu na tym obszarze związane jest nie tylko z ustaleniem liczby i rozmieszczenia manasterów, ale też z ich rolą i sytuacją ekonomiczną oraz stanem kultury i oświaty środowisk monastycznych. Niebagatelne znaczenie ma ocena skutków rozwoju zycia monastycznego dla życia Kościoła prawosławnego jako całości na tle innych wyznańw Wielkim Księstwie Litewskim. Podjęte w niniejszej książce zagadnienia badawcze pozwalają stwierdzić, że monastery prawosławne w pierwszej połowie XVI w. pełniły ważną rolę duchową czy kulturotwórczą, wpływały na postawy wiernych. Były dobrze zorganizowane, polepszały swój status ekonomiczny, dzięki licznym nadaniom magnackim i szlacheckim.