Jeszcze do niedawna naturalnym było używanie określenia „etosu zawodowego” – i nie był to ani slogan reklamowy, ani komunał. Etos zawodowy odnosił się do szczególnie rozumianej rzetelności zawodowej – rzetelności, która była nie tylko wysokiej jakości pracą, umiejętnością, szeroką wiedzą, lecz wyrażała się również w poszanowaniu i pielęgnowaniu pewnego, charakterystycznego dla danego zawodu systemu wartości. Czy dzisiaj mówienie o etosie zawodowym to anachronizm?

Autor:

Kiedy zaczynałam zgłębiać tajniki public relations, zadziwiła mnie duża ilość negatywnych opinii o specjalistach PR – a i pośrednio – o samej dziedzinie w mediach, wśród menedżerów i pracowników uczelni. Nie zniechęciło to mnie do dalszych eksploracji, ale dało do myślenia… Skąd taka fatalna opinia o PR-owcach, dlaczego tyle w świadomości społecznej niedobrych skojarzeń, błędnych opinii, fałszywych wyobrażeń o tym, czym zajmują się specjaliści public relations?

Czy w społeczeństwie jest aż tylu tych nieszczęsnych PR-owców, jest to tak rozpowszechniony zawód, że społeczeństwo mogło wyrobić sobie opinie na podstawie własnych doświadczeń zawodowych, ze współpracy z nimi, z bezpośrednich kontaktów? Chyba jednak nie, ale…