Cholera i inne choroby ebook

Wszy ludzkie towarzyszą nam od dawna. Żerowały pod indiańskimi pióropuszami, pod rogatymi hełmami wikingów i w związanych w kok włosach samurajów. Żyły w starożytnym Rzymie, Grecji i Egipcie. Mieszkały na naszych głowach, gdy byliśmy jaskiniowcami, a nawet dawniej, zanim staliśmy się ludźmi (choć nie były to jeszcze wówczas wszy ludzkie). Są z nami od milionów lat i pewnie długo z nami pozostaną.

Wesz ma małą głowę, trochę większy tułów i jeszcze większy odwłok (odwłok to tylna część ciała owada). Najdorodniejsze samice mierzą nawet 4,5 milimetra długości. Czyli prawie pół centymetra. Samce są trochę mniejsze. Każda wesz ma sześć nóg, a każda noga zakończona jest ostrym pazurem. Dorosła samica codziennie składa cztery albo pięć jaj, które nazywamy gnidami.

Pożywieniem wszy jest krew. W krajach bardzo gorących wszy gryząc ludzi, przenoszą choroby. U nas to się nie zdarza. W naszym klimacie nie są groźne. Ale i tak lepiej się ich pozbyć, jeśli przypadkiem się je złapie. Bo po co komu jakieś owady na głowie, do tego pijące krew.

Owsiki to robaczki, które czasem lęgną się w brzuchu człowieka. Mały owsik wykluwa się z jajka w jelicie grubym. Po kilku tygodniach jest już dorosły. Przysysa się do ścianki jelita i żywi wszystkim, co wpadnie mu do buzi. Strawionym jedzeniem albo bakteriami.

Dorosła samica owsika, aby złożyć jaja, musi podjąć wędrówkę. Wypełza z organizmu człowieka – przez pupę. Robi to w nocy, kiedy śpimy. Składa za jednym razem mnóstwo jaj: dziesięć tysięcy! To tyle, ilu mieszkańców liczy nieduże miasto.

Samica składa jaja tuż przy otworze pupy, czyli koło odbytu. Kiedy człowiek się budzi, czuje okropne swędzenie i zaczyna się drapać. Jeżeli potem brudnymi rękami zje śniadanie, jaja owsików znowu dostaną się do jego brzucha. Z nich wyklują się robaki, samice wypełzną na zewnątrz, złożą jaja i cała historia zacznie się od początku.

Jaja owsików mogą też przenosić się z jednej osoby na drugą. Wystarczy, że dotkniemy na przykład czyjejś ręki, na której są jajeczka, albo pościeli, albo przedmiotu, którego ten ktoś dotykał wcześniej.

Owsiki żyją krótko, tylko kilka tygodni. Jeżeli nie pozwolimy, żeby nowe jaja dostały się do naszego brzucha, stare owsiki umrą i choroba się skończy.

Owsicę leczy się lekarstwami, ale najważniejszym środkiem zapobiegawczym jest higiena – trzeba często myć ręce i pupę, nie drapać się, gdy swędzi tyłek. Owsiki nienawidzą też czystej bielizny i pościeli.

Ponad miliard osób ma owsiki. A w organizmie jednego chorego może być nawet kilka tysięcy tych robaczków. W sumie na świecie żyje więcej owsików niż ludzi!

Ludzie uważają, że tasiemiec jest obrzydliwy. Cóż, w końcu to robak żyjący w człowieku i szkodzący jego zdrowiu. Trudno, żebyśmy go za to kochali.

Ale tasiemiec ma też pewne cechy godne podziwu. Choćby długość. Wyobraź sobie, że niektóre okazy wyciągnięte z ludzkich brzuchów składały się z kilku tysięcy segmentów, czyli małych kawałeczków podobnych do siebie jak wagoniki kolejki. I liczyły piętnaście metrów długości! Jakby takiego stwora zwiesić z pięciopiętrowego budynku, to sięgałby samej ziemi.

Inną niezwykłą cechą tasiemca