Rządzenie Europą. Dyskurs, urządzanie i integracja europejska.

Rządzenie Europą rodzi coraz więcej pytań. Integracja europejska wpłynęła na postrzeganie Europy jako ponadnarodowej przestrzeni, mającej swoje potrzeby i odpowiednie władze, dysponujące narzędziami do ich zaspokojenia. Takie podejście wymaga odpowiedzi na pytania, co definiuje Europę, jak jest zarządzana, wyjaśnienia istoty i charakteru czynników oraz procesów kształtujących jej rozwój.

Autorzy przełamują dotychczasowe paradygmaty europeistyki, które skupiały się przede wszystkim na teorii integracji, analizie instytucji i polityk unijnych. Rozpatrują oni elementy integracji europejskiej, wykorzystując koncepcję urządzania, zaproponowaną przez Michela Foucaulta. Przyjmują, że historia Unii Europejskiej może być przedstawiona jako proces urządzania Europy w poszczególnych przestrzeniach procesów społecznych, ekonomicznych i politycznych. Pokazują, jak wybrane rządzenia Europą tworzą jej różne tożsamości.

Jak to się zatem dzieje, że Europa ma jakieś potrzeby? Na jakiej podstawie stała się ona czymś, o czym można powiedzieć, że doświadcza ekonomicznego „wzrostu” albo cierpi z powodu deficytu „wewnętrznego bezpieczeństwa” czy „demokracji”? Jak Europa stała się czymś, co posiada własną „gospodarkę”? Jak doszło do tego, że pewne postacie, jak choćby Romano Prodi, i instytucje, które reprezentują, zaczęły wydawać autorytatywnie opinie na temat tych potrzeb? Za sprawą jakiego rodzaju polityki i z pomocą jakich środków stało się możliwe zrealizowanie propozycji zaspokojenia tych potrzeb?

(Fragment tekstu)