Nasze oceny estetyczne odnoszą się zarówno do piękna naturalnego,jak i do piękna, które powstało na mocy świadomego działanialudzkiego geniuszu. Co najmniej od czasów starożytnej Grecji pytanoo relacje między naturą a sztuką. Czy piękno, które tworzy człowiek,jest niezależne od świata naturalnego, czy wprost przeciwnie: nigdyby nie powstało, gdyby od zawsze nas nie otaczało? A jeżeli to naturastanowi inspirację dla artysty, to do jakiego stopnia kształtuje jegodzieła? Czy naśladując piękno zjawisk przyrody, jesteśmy tylkobiernymi odtwórcami, czy też działamy jak istoty obdarzone wolnąwolą i świadomością? Osiemnasty wiek można uznać za jedenz przełomowych okresów w dziejach estetyki filozoficznej, gdy idzieo rozwiązania tych kwestii. Każdy z omawianych estetyków (YvesMarie Andre, Jean-Baptiste Du Bos i Charles Batteux) w inny sposóbwidział współdziałanie natury i osobowości artysty, wpływając nasposób myślenia późniejszych myślicieli niemieckich (GottholdEphraim Lessing, Johann Wolfgang von Goethe, Immanuel Kanti Fryderyk Schiller).