Niniejsza książka, zatytułowana Etnografia stylu życia kultury dorosłych torunian z zaburzeniami rozwoju, stanowi kwintesencję całokształtu mojej pracy naukowo-badawczej, prowadzonej intensywnie w latach 2007–2010. Obejmuje, w jednakowym stopniu, zarówno empiryczne eksploracje terenowe, badania etnograficzne, jak i opracowanie teoretyczne. Badania naukowe, na których oparta jest książka, prowadziłam w ramach grantu MNiSW nr 0795/B/H03/2007/33 w latach 2007–2009 (2010) pt. „Etnograficzne studium obrazu świata i siebie w interpretacji dorosłych torunian z zaburzeniami rozwoju”. W niniejszej książce skoncentrowałam się na badaniach należących do kulturowego modelu konceptualizowania niepełnosprawności oraz konsekwencji tegoż. Kultura niepełnosprawności, badania pochodzące z tradycji antropologii symbolicznej są soczewką, przez którą oglądam rzeczywistość badawczą i teoretyczną niepełnosprawności. Mimo to przywołuję rozwojowy model badań człowieka w rozdziale trzecim, aby dookreślić podmiot mojego zainteresowania naukowo-badawczego w perspektywie funkcji i dysfunkcji. Opieram się na klasyfikacjach i typologiach wyłącznie w celu dookreślenia właściwości kultury stanowiącej moje zainteresowanie naukowe oraz wskazania podstawy, na jakiej owa przynależność do miejsca w kulturze jest usankcjonowana. Opieram się na wskazaniu ewolucji poglądów naukowych dotyczących niepełnosprawności intelektualnej, wypracowanych przez psychologów klinicznych począwszy od początku XX wieku do chwili obecnej. Akcentuję jednocześnie wszystkie wątki kulturowe w ewolucji definicji zaburzeń rozwoju i/lub niepełnosprawności intelektualnej na świecie i w Polsce. Z Autoetnograficznego wprowadzenia