W przypadku studium dr Bogny Paprockiej-Podlasiak mamy do czynienia z dziełem naukowym o dużej wartości, rzetelnym i pomysłowym równocześnie, śmiałym, ale nie beztroskim w ocenie polskich prób z Faustem. Badaczka świetnie rozumie i zna nie tylko tekstową podstawę ba-danych inscenizacji dramatu Goethego, lecz swobodnie porusza się w gąszczu interpretacji Fausta, których jest bez liku, uwydatniając na zmianę cztery linie interpretacyjne ważne dla polskich pisarzy i twórców teatru: a) oświeceniową, akcentującą wątek postępu, nauki, poznania, słabo przyswajalną w kulturze polskiej; b) egzystencjalną, skupioną na motywie miłości, temacie młodości i śmierci, pragnień i lęków, losu i przeznaczenia, wolności i determinacji; c) historyczną, wydobywającą w inscenizacjach wartości znamienne dla danego momentu historycznego, jego tragizm; d) metafizyczną, skoncentrowaną na boskich i/lub mefistofelicznych determinantach ludzkiego dążenia do osiągnięcia indywidualnej i zbiorowej pełni. Fascynująca, klarownie napisana, godna polecenia rozprawa! (z recenzji wydawniczej prof. dra hab. Jarosława Ławskiego)