XX-wieczna Boliwia dostarcza ciekawych przykładów połączenia ruchu protestu społecznego oraz ruchu emancypacji narodowej. Kluczowym epizodem tego zjawiska była rewolucja 1952 r., która stała się osią prezentowanej książki. Jej społecznymi aktorami byli inteligenci, urzędnicy, indiańscy górnicy rud metali, indiańscy chłopi. Rewolucja stanowiła krok w kierunku modernizacji kraju, aczkolwiek nie przełamała problemu zacofania gospodarczego. Boliwia zastosowała wówczas receptę etatystyczną. Okazało się, że sama nacjonalizacja kopalń głównego bogactwa kraju, jakim była ruda cyny, nie wystarcza.