Zygmunt Krasiński i Henryk Reeve – młody Polak i młody Anglik, ich korespondencyjne dialogi, spory o istotę poezji, wpisywane w listy fragmenty powstających utworów, pragnienie przeistoczenia świata w duchu romantyzmu – to główne, ale nie jedyne wątki książki ukazującej mało znane relacje początkujących poetów. Co wynikło z ich wzajemnych fascynacji? Czym jest romantyczna przyjaźń, a czym kochanie? Czy można żyć inaczej, pełniej, radośniej przeżywać świat i głębiej odczuwać potrzeby chwili? Podskórnie piętrzą się podobne pytania stawiane przez tych poetów i autorkę opisującą ich myśli. Bez wątpienia warto ponawiać refleksję estetyczną i egzystencjalną w duchu romantyzmu. Warto na nowo odczytywać tamtą poezję i listy. Chociażby w celu konfrontacji z własnym światoodczuciem.