Tematem książki jest oświecenie polskie w kontekście zjawisk i tendencji charakterystycznych dla Europy (a w szczególności Francji) XVIII wieku. Autorka analizuje piśmiennictwo polskie tego okresu; poruszając się w kręgu zagadnień, takich jak: uniwersalizm i rodzimość, pojmowanie utopii, stosunek do antyku – ukazuje swoistość postaw, poglądów i form wypowiedzi, uwarunkowaną tradycjami naszej kultury oraz jej sytuacją w czasach reform politycznych i przemian świadomościowych.