Przedmiotem rozprawy jest prawna koncepcja spółdzielni rolniczych. Sam termin „spółdzielnia rolnicza” nie jest pojęciem języka prawnego – występuje on w literaturze, projektach ustaw oraz obcych porządkach prawnych. Do tego rodzaju spółdzielni należą podmioty spółdzielcze zajmujące się prowadzeniem produkcji pierwotnej (gospodarstwa rolnego) oraz inne, przejmujące jeden z etapów działalności rolniczej, czy szerzej działające w sektorze rolnym, których członkami są przede wszystkim producenci rolni. Jak dotąd w piśmiennictwie prawniczym nie były podejmowane próby sformułowania całościowej prawnej koncepcji spółdzielni rolniczych, obejmującej różne aspekty związane z ich organizowaniem i funkcjonowaniem. Występują co prawda opracowania monograficzne z zakresu prawa poświęcone spółdzielniom rolniczym, ale odnoszą się one do innego systemu normatywnego, politycznego czy gospodarczego, a obecnie mają znaczenie przede wszystkim historyczne.
W pracy przedstawiono m.in. ewolucję zasad, koncepcji oraz regulacji prawnych dotyczących spółdzielni; zagadnienie spółdzielni rolniczych w wybranych krajach członkowskich Unii Europejskiej; prawne aspekty organizowania i funkcjonowania spółdzielni rolniczych w Polsce; prawne aspekty relacji spółdzielni rolniczych z otoczeniem gospodarczym w Polsce. Na szczególną uwagę zasługują rozważania końcowe obejmujące również wskazanie cech charakterystycznych spółdzielni rolniczych na tle innych podmiotów spółdzielczych; przedstawienie tendencji rozwoju spółdzielni rolniczych wraz z określeniem rozstrzygnięć prawodawcy odnoszących się do tych podmiotów oraz wnioski de lege ferenda dotyczące ustawy o spółdzielniach rolniczych.