Szesnasty tom DIAlOGIKONU cechuje wielka różnorodność tematyki oraz, co jest pewnym novum w porównaniu z tomami wcześniejszymi, ilustratywna obrazowość. Pojawiają się w nim smoki i węże usiłujące zjeść własny ogon. Ma to ilustrować i upoglądawiać pewne struktury i prawidłowości logiko-lingwistyczne. Badacze myśli buddyjskiej mają natomiast szansę znaleźć odpowiedź na pytanie: „Po co buddystom logika?". Ogólnie mamy tu do czynienia z różnorodną metodologicznie i twórczą kontynuacją dialogiki jako myślenia, którego intencją jest zwiększenie kultury logicznej społeczeństwa.

Z recenzji prof. dr. hab. Eugeniusza Szumakowicza