Dziesiąty tom serii stanowi wielowątkową i prezentowaną przez różne formy przekazu ilustrację losów Żydów łódzkich w latach 1939-1942. Czytelnik znajdzie w nim świadectwa bezpośrednich uczestników wydarzeń w postaci relacji, wspomnień, listów, utworów poetyckich, a także dokumenty urzędowe - teksty obwieszczeń i zarządzeń. Materiały ułożone są chronologicznie. Najpierw ukazują dramat ucieczek z bombardowanego miasta, potem prezentują stopniowe i coraz okrutniejsze szykany i prześladowania, jakich doświadczali Żydzi pozostali w okupowanej Łodzi, wreszcie przybliżają czytelnikowi świat getta łódzkiego. To właśnie w narracjach opisujących rzeczywistość dzielnicy zamkniętej obecne są różne gatunki i dyskursy. I tak na przykład oficjalny, perswazyjny komunikat mowy wygłoszonej przez Mordechaja Chaima Rumkowskiego zderza się z niejawną, krążącą w zamkniętym obiegu, satyryczno-pamfletową, okolicznościową poezją wymierzoną w Przełożonego Starszeństwa Żydów i członków gettowej administracji. Zdecydowana większość prezentowanych w tym tomie dokumentów nie była wcześniej publikowana. Ich różnorodność czyni tom ciekawą lekturą nie tylko dla badaczy Zagłady, ale także dla wszystkich zainteresowanych wojennymi losami Łodzi.

Do papierowej wersji książki dołączona jest płyta zawierająca zeskanowane oryginały opublikowanych dokumentów.