Autor analizuje użycie formuł ustnych w angielskim romansie rycerskim na przykładzie tekstów z okresu XIII-XIV wieku. Praca wpisuje się w klasyczny nurt studiów nad konwencjonalnymi strukturami w języku utworów poetyckich, które powstały w szeroko pojętym kontekście kulturowym, definiowanym przynajmniej do pewnego stopnia przez formy interakcji społecznej, właściwe kulturom zdominowanym przez ustne formy przekazu informacji i twórczości estetycznej.