Początki warszawskiej polonistyki uniwersyteckiej sięgają 1816 roku, kiedy to intensywnie pracowano nad powołaniem do życia uczelni. Filologia polska, reprezentowana wówczas przez Ludwika Osińskiego, Kazimierza Brodzińskiego i Samuela Bogumiła Lindego, zamknięta wraz z uczelnią w 1931 roku, odżyła w Szkole Głównej w latach 1862-1869 i istniała także, choć w wymiarze szczątkowym, w Uniwersytecie Rosyjskim powołanym w Warszawie w 1870 roku i działającym do pierwszej wojny światowej. Polonistyka nowoczesna, zarówno w badaniach językowych jak i literackich, pojawia się w momencie odnowienia uczelni w przededniu wolnej Polski - już w 1915 roku. Poczet dziekanów ostatniego stulecia uwzględnia przemiany organizacyjne od Wydziału Filozoficznego, w którym katedry polonistyczne zajmowały dość skromne miejsce, poprzez kilkakrotne zmiany, aż po rok 1975, kiedy Wydział Polonistyki zaistniał w obecnym kształcie. Kronika przywołuje najważniejsze, a zarazem najciekawsze zdarzenia w dziejach uniwersyteckich warszawskiej filologii polskiej, kulturoznawstwa, slawistyki, filologii klasycznej, bałtystyki i Polonicum, które to jednostki tworzą obecny wydział. Andrzej Krzysztof Guzek The publication presents the history and the transformation of Polish Studies in Warsaw in the years 19152018 as well as biographical notes of the deans. The chronicle describes some of the most important events in the academic history of the Warsaw Polish Philology, Cultural Studies, Slavic Studies, Classical Studies, Baltic Studies and Polonicum, which are the departments comprising the present faculty.