Bite, gwałcone, głodzone, indoktrynowane, zmuszane do niewolniczej pracy, żebrania, prostytucji. Tak wyglądało ich dzieciństwo i młodość w okrutnej sekcie Dzieci Boga.


Trzy siostry przeszły przez piekło. Udało im się uciec i zbudować życie. A Juliana jest pierwszą i jedyną kobietą, która samotnie objechała świat na rowerze – autorką Drogi, którą jadę.
Dziewczyny znikąd i niczyje. Bez dzieciństwa, domu, rodziny. Przenoszone z kraju do kraju, z kontynentu na kontynent...


Celeste, Juliana i Kristina urodziły się i wychowały w nieludzkiej religijnej sekcie Dzieci Boga. Całe ich życie było podporządkowane bezwzględnym prawom przywódcy – proroka. On decydował o ich losach, chcąc doprowadzić do całkowitej destrukcji osobowości. Okrutnie karał każdy przejaw buntu. Ich codzienność to niewolnicza praca, żebranie na ulicach. Miały zaledwie po kilka lat, gdy były zmuszane do prostytucji, udziału w orgiach i molestowane przez mężczyzn, którzy mogliby być ich dziadkami.
Wszystko w imię miłości do Chrystusa...
Jak zdołały wyrwać się z tego piekła? I zachować własne ja, godność, wiarę i nadzieję.