„Stanisław August” Stanisława Mackiewicza nie jest typową biografią wybitnego Polaka. Choć dotyczy spraw historycznych, nie jest też typowym wykładem z historii.
Mackiewicz odwołuje się w książce do solidnych źródeł naukowych, jednak postać ostatniego króla Rzeczypospolitej prezentuje przez pryzmat własnych poglądów, sprzeciwiając się opinii utrwalonej przez tradycję.
Mackiewicz rysuje szerokie tło historyczne ostatnich lat I Rzeczpospolitej. Przedstawia sytuację polityczną i społeczną, wskazuje główne problemy, z którymi mierzyły się i władza, i społeczeństwo XVIII wieku. Dopiero na tym tle ukazuje Stanisława Augusta, którego postawa wynikała ze wszystkich wskazanych wcześniej uwarunkowań. Książka Mackiewicza stanowi przestrogę przed tym, aby nie oceniać postaci historycznych w oderwaniu od czasów i warunków, w których żyły.
Z pewnością znajdą się również przeciwnicy oceny Mackiewicza – jako zbyt subiektywnej, niepopartej wystarczającymi dowodami. Na tym jednak polega publicystyka – aby dyskutować i ścierać się w poglądach.