Książka zawiera pogłębioną analizę twórczości translatologicznej Stanisława Barańczaka, z której wynika, iż w przekładach Barańczaka funkcją nadrzędną wobec dopełniającej i polemicznej jest funkcja artystyczna. Autorka dowodzi, że przekład poetycki Barańczaka jest rodzajem wypowiedzi o innym utworze poetyckim – metawypowiedzią skonstruowaną według reguł, zgodnie z którymi poeta konstruuje własny wiersz.
W książce znajduje się wprowadzenie w problematykę poetyki przekładów poetyckich, aktualny stan badań nad przekładami Barańczaka, omówienie koncepcji translatologicznych Barańczaka oraz analiza lingwistyczna poetyki jego utworów połączona z charakterystyką i poszukiwaniem genezy.