„Lapidarium III” to zbiór zapisków Ryszarda Kapuścińskiego, książka wyjątkowa na tle wszystkich utworów autora. W odróżnieniu od pozostałych, nie tworzą jej spójne, uporządkowane historie, lecz spisane na gorąco tropy myśli, zmienne tematy i formy. Autor nie zaczyna opowieści od początku, ale urywa w pół słowa, a pewne fakty po prostu pomija.
Pisze z Neapolu, Cape Town, z samolotu z Wiednia do Warszawy. O kryzysie filozofii, specyfice nowych mediów, o przyspieszeniu obiegu informacji i nierozerwalnym związku techniki i współczesnej kultury. Diagnozuje postawę pasywnej młodzieży, która swe życie przenosi przed ekran komputera, wyczekując na coś, co może się zdarzyć i zainspirować do działania.
Skupia się też na swoim prywatnym życiu i zdarzeniach, które nadają mu sens. Opisuje wycieczkę nad Przepaść Tyberiusza, lekturę Leopolda Buczkowskiego, Stanisława Brzozowskiego, Jana Lechonia. Wspomina przeprowadzone rozmowy, ucieka do autorefleksyjnych komentarzy dotyczących jego własnej twórczości. To wszystko bez żadnego porządku chronologicznego. Po to, by uchwycić refleksje, nastroje, sceny, które tworzą zwykłą materię życia. Tę najzwyklejszą, a zarazem najbardziej wyjątkową.