„Autoportret reportera” to kolaż fragmentów z 48 wywiadów z Ryszardem Kapuścińskim, które składają się na swego rodzaju „katechizm” reportera. Kapuściński opowiada w nich o swojej młodości, pasji, doświadczeniach z podróży – a ponieważ widzi świat globalnie, jego wspomnienia mogą być wyjątkową okazją do przeniknięcia materii współczesności. W pomieszczonych w książce wywiadach Kapuściński mówi o tym, jak poznaje się drugiego człowieka i obserwuje świat w czasie wielkiej przemiany. Wyjaśnia, co skłoniło go do rezygnacji z podróży luksusowych, czysto turystycznych na rzecz tych antropologicznych, reporterskich. Wspomina początki swojej kariery, gdy następnego dnia po maturze rozpoczął pracę w „Sztandarze Młodych”. Przygląda się metodom tworzenia tekstów, omawia wykładnię reportażu i bezkompromisowo ocenia działalność mediów publicznych. Słowem – jawi się jako przenikliwy obserwator, doświadczony dziennikarz i ciekawy świata podróżnik, dla którego reporterski fach jest jak los wygrany na loterii.