Wybór poezji, który jest podróżą nie tylko po literaturze, lecz także po biografii słynnego wieszcza i XIX-wiecznej Europie.
Zaczyna się od „Zimy miejskiej”. Ten opublikowany w 1818 r. w „Tygodniku Wileńskim” wiersz to kunsztowny, utrzymany jeszcze w klasycystycznej stylistyce obraz zabaw ówczesnej młodzieży. Potem są „Ballady i romanse”, zbiór poezji wydany cztery lata później, którego ukazanie się zostaje uznane za datę przełomu romantycznego w Polsce. Gdy wygnany z kraju poeta przemierza Rosję, powstają „Sonety odeskie” i jeszcze doskonalsze „Sonety krymskie”. Owocem drogi przez Niemcy, Szwajcarię i Włochy są wiersze: „Do***. Na Alpach w Splügen 1829”, „Rozmowa wieczorna”, „Śniła się zima...”. W końcu Mickiewicz osiada w Paryżu, jakiś czas uczy w Lozannie i z tego okresu pochodzą jego najpiękniejsze dojrzałe liryki, m.in. „Polały się łzy me czyste, rzęsiste...”.
Wybór wierszy wieszcza narodowego pokazuje go nie tylko jako twórcę wielkich dzieł, na czele z „Dziadami”, lecz także jako autora znakomitych krótkich form poetyckich.