W młodopolskich wierszach poeci końca XIX w. dawali wyraz znużeniu i rozczarowaniu, które przytłaczały nie tylko ich samych, lecz także większą część społeczeństwa fin de siècle’u. Ich przejmująca, pełna niepokoju poezja stała się dokumentem „choroby wieku”, kryzysu wartości i ideałów. Wyrażała zarówno melancholijne zwątpienie i zniechęcenie brzydotą świata, jak i brak wiary w kulturę europejską. Całe szczęście twórcy ci nie oddali się bez reszty dekadenckim nastrojom. Szukali sfer, które przynosiły ukojenie.
Jedni wydawali urzekające pięknem liryki miłosne, opiewające przymioty kobiecego ciała i zalety zmysłowej miłości. Drudzy szukali pociechy w kontemplacji przyrody. Górski krajobraz ożywał w ich wierszach, w niektórych stawał się nawet siedliskiem fantastycznych zjaw i wyimaginowanych stworów. Inni celowali w kpinie i ironii, wymierzonych w dostojną poetykę, szumne deklaracje i koturnowe zachowania.
Niniejszy tom zawiera wybór wierszy tych wybitnych twórców. Jan Kasprowicz, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Bolesław Leśmian, Tadeusz Boy-Żeleński, Tadeusz Miciński – to ci najbardziej znani. Ale na ich poezji zbiór ten się nie kończy...