Niniejsze opracowanie jest poświęcone wybranym elementom historii kościoła w Aleksandrowie Kujawskim oraz zgromadzonym w nim dziełom sztuki. Historia budowy i rozbudowy kościoła pokazuje, jak w soczewce, losy lokalnej społeczności starającej się budować własną tożsamość nawet w niesprzyjających czasach rozbiorów.

Autor zwraca uwagę na cenne dzieła sztuki, których znajomość warta jest szerszego zainteresowania. Należą do nich barokowy obraz Chrystusa ukrzyżowanego, ufundowany przez prymasa Michała S. Radziejowskiego do kaplicy św. Karola Boromeusza w seminarium księży misjonarzy w Łowiczu ok. 1695-1700 r. oraz relief „Ostatnia wieczerza” Wacława Bębnowskiego.

Miłośników zagadek w stylu „Kodu Leonarda da Vinci” Dana Browna, zaskoczyć może obecność w Aleksandrowskim kościele płaskorzeźby „Ostatnia Wieczerza”, będącej swoistą polemiką artystyczną z obrazem Leonarda. Autorem reliefu jest utalentowany artysta Wacław Bębnowski (1865-1945). Dzieło to, tak jak i inne prace tego artysty wykonane do tego kościoła, dotychczas pozostawało niezauważone

Całość osadzona jest w kontekście historycznym. Autor podkreśla szerokie zaangażowanie w powstanie i rozwój świątyni miejscowej społeczności oraz rodziny Trojanowskich - miejscowych ziemian.