Celem książki jest przybliżenie przemyśleń Witolda Lutosławskiego na temat roli artysty w życiu publicznym; sytuacji muzyki – szerzej: sztuki współczesnej; poszukiwań nowej materii muzycznej. „Kiedy zaczynał komponować, był neoklasykiem, ale nie zatrzymał się na tym etapie i stale rozwijał się, idąc coraz dalej i dalej. Jeśli porównamy jego pierwsze i ostatnie kompozycje, okaże się, jak wielki uczynił skok w nieznane” – mówił o nim inny wielki kompozyto, Olivier Messiaen.
Obok najistotniejszych wypowiedzi Lutosławskiego, czytelnik znajdzie zwierzenia o jego mistrzach, Chopinie, o roli słowa w muzyce, związkach sztuki z polityką. „Twórczość artystyczna jest zadaniem – powiadał. – Jeśli przynosi się na świat jakieś talenty, to nie wolno ich traktować jako prywatnej własności. Jest to dobro powierzone, jakie trzeba zwrócić społeczeństwu, w którym się żyje”.