Ostatni, osobisty wybór u wierszy Zbigniewa Herberta, który można odczytywać jako jego testament poetycki. Zbigniew Herbert ułożył je nie chronologicznie, jak poprzednio, lecz tematycznie. Taki układ pozwala odczytywać na nowo to wspaniałe i jedyne w swoim rodzaju zjawisko, jakim jest poezja. Nie waham się określić 89 wierszy Zbigniewa Herberta mianem wydawniczej rewelacji. A to z tego względu, że nie jest to zwykły wybór wierszy: zwykły, czyli chronologiczny, według następstwa ukazujących się tomów. Otóż, nie bacząc na chronologię, utwory zamieszczone w tej książce autor podzielił – według sobie tylko znanej zasady – na pięć części oznaczonych rzymskimi cyframi. Co łączy zamieszczone w tej samej części wiersze pochodzące z różnych zbiorów – oto pytanie dla krytyka, dla miłośnika poezji Herberta, dla każdego, kto sięgnie po tę książkę. Tak więc 89 wierszy to nie tylko nowy wybór poezji jednego z najświetniejszych poetów współczesnych, ale także – przede wszystkim! – dokonana przez tego twórcę fascynująca autointerpretacja własnego dorobku.