Za wierszem spontanicznie podąża fotograf, przekładając emocje ukryte w słowach na język obrazu. Poezję cechuje minimalizm, prostota, dyscyplina formalna. Czarno-białe fotografie, wykonane techniką camera obscura sugestywnie obrazują emocjonalną grę pomiędzy kobietą i mężczyzną, będącymi przewodnim tematem albumu.

„Dziś nie podróżuje się już dyliżansem i nie szuka «straconego czasu». Powieść sentymentalna odjechała na dobre jak wspomniany pojazd. Czyta się blogi i zatapia w internecie. Tam poznaje się przyjaciół i żyje. Second life is my life – mówią stali bywalcy wirtualnej rzeczywistości. Ale co mają począć ci nostalgiczni romantycy, którzy szukają miłości, bliskości i złudzeń? Piją wino, chodzą do kina. Każdy po swojemu. Nie opiszą tego statystyki, nie zobaczą medialni mentorzy. Ich prawdziwe historie dzieją się pod skórą. Dotykam ich i czuję pulsowanie” – pisze autorka.