Przed Państwem kolejny album autorstwa pana Adriana K. Antosika, okraszony pracami pana Stefana Rosińskiego. Zdjęcia korespondują z tematem danego wiersza. Trudno tu zaakcentować jakąś myśl przewodnią tego albumu. Wiersze tu są w formie pytań retorycznych, kierowanych do drugiej osoby. Pytania dotyczą po prostu człowieczeństwa. Jest też rozmowa ze Śmiercią, z którą autor rozmawia, jak z nowo poznaną osobą. Są pytania do kobiety o związek. Myśli przelane na papier, nurtujące autora niejednokrotnie dotykają wnętrza czytelnika, który w pewnym momencie odkrywa, że to, co napisane to prawda, dotyczy to także czytającego. Polecamy zadumę i chwilę zatrzymania podczas naszego codziennego pędu do… No właśnie, do czego?

Adrian K. Antosik — pochodzi z Pomorza. Ma wiele do powiedzenia poezją, ale potrafi też przekazać jakąś treść w prozie. Lubi historie grozy, w nich najlepiej się czuje. Im czarniejsza, tym lepsza. Może tu pokazuje się poetycki charakter Adriana Antosika?

W Gonecie wydał prozą horror „Mroczną klątwę” i łagodny, prawie sielski obrazek powstającej od nowa ludzkości pt. „Plemię” oraz trzy albumy: „Słowa pisane na skrawku papieru”, „Wyznania zatracone” i „Chwile uniesienia”. Dwa pierwsze albumy okraszone grafiką autorstwa pani Karoliny Mencfeld, ten ostatni zawiera zdjęcia pani Lidii Grzelczak.