Bezpieczeństwo wewnętrzne Polski w latach 1989–2013

Publikacja jest zmienioną wersją rozprawy doktorskiej obronionej na Uniwersytecie Wrocławskim w 2012 r. Jej tematem są wybrane aspekty bezpieczeństwa wewnętrznego Polski w szczególnym okresie dla systemu politycznego, jakim były dwie dekady transformacji społeczno-ustrojowej. W pracy poddano analizie procesy zmian zachodzących w środowisku bezpieczeństwa oraz ich wpływ na uwarunkowania funkcjonowania polskich jednostek specjalnych.
Książkę podzielono na pięć rozdziałów. W pierwszym nakreślono historyczny kontekst bezpieczeństwa wewnętrznego kraju. W drugim zaprezentowano ewolucję problematyki bezpieczeństwa w wymiarze strategicznym, w szczególności – pojawienie się nowego wymiaru zagrożeń, odrębnych od klasycznych zagrożeń militarnych i mających istotne znaczenie dla bezpieczeństwa wewnętrznego państwa. Rozdział trzeci analizuje aspekt taktyczny zagrożeń dla bezpieczeństwa wewnętrznego państwa, jak również sposoby ich zwalczania, koncentrując się na wskazaniu tych cech, które decydują o specyfice współczesnego terroryzmu oraz jednostek specjalnych. Rozdział czwarty omawia uwarunkowania strategiczne bezpieczeństwa wewnętrznego Polski: zasadnicze doktryny bezpieczeństwa narodowego formułowane przez władze państwowe i akty prawne regulujące funkcjonowanie i wzajemne zależności poszczególnych służb państwowych. W rozdziale piątym podano analizie działalność i ewolucję jednostek specjalnych policji, wojska oraz innych służb. Opisano ich genezę, przekształcenia, zadania oraz najważniejsze przypadki ich wykorzystania.