Przeciętny człowiek, mimo bardziej lub mniej świadomego odbioru muzyki, niekoniecznie zwraca uwagę na akustyczny obraz współczesnego świata. A jeśli już, to postrzega go na zasadzie balansu „cisza – hałas”. Ci, dla których otaczające nas dźwięki stanowią ważną część przestrzeni, wyrabiają go sobie głównie na podstawie nagrań i efektów dźwiękowych obecnych w radiu, kinie, muzyce i innych formach sztuki dźwięku. Zdaniem tych, którym ów obraz jest nieobojętny warto postawić pytanie o sposoby słuchania mediów. Czego słuchamy, słuchając przekazów zapośredniczonych medialnie? Jakie są relacje między naturalną a zapośredniczoną rzeczywistością akustyczną? Czy granica między „naturalnym” a „sztucznym” w kontekście słuchania jest jeszcze do utrzymania? Jak i czego słuchamy, gdy nie potrafimy wskazać źródła słuchanych dźwięków? Jakie znaczenia mają współcześnie doświadczenia akuzmatyczne? Te i inne pytania stanowiły punkt wyjścia dla rozważań zawartych w prezentowanej książce.