Książka Śmieć w kulturze to interdyscyplinarna refleksja nad problemem śmieci. Pojęcie to autorzy tekstów wchodzących w skład tego tomu traktują zarówno wąsko, dosłownie, jak i szeroko, metaforycznie. W ujęciu wąskim interesuje ich analiza przedmiotów-śmieci. W ujęciu szerokim hasło śmieć rozumiane jest jako wszystko, co w kulturze zostaje zepchnięte na margines, ulega społecznemu wykluczeniu. Śmieć jako to, co niepotrzebne, wydaje się bardzo zręczną przenośnią. Jej użycie pozwala oświetlić różne fragmenty rzeczywistości społeczno-kulturowej, które z pozoru nie muszą mieć ze sobą wiele wspólnego. Zbędne, wadliwe, uszkodzone, niemodne, brzydkie, wykluczone, przestarzałe, nieaktualne, niepasujące, brudne, zniszczone, odrzucone, bezwartościowe, niewłaściwe to wybrane określenia mogące definiować status tego, co staje się odpadem. "Obszerny tom skrzy się pomysłowością, z jaką autorki i autorzy postanowili związać kategorię śmiecia, by umieścić ją w zaskakujących kontekstach i uwikłaniach od food studies przez analizy lingwistyczno-etnologiczne po różne wymiary refleksji historycznej, socjologicznej, kulturoznawczej i filozofii odpadu. Książka powinna spotkać się ze sporym rezonansem jako udana próba zbudowania swoiście pomyślanego opisu gęstego, dla którego pretekstem jest wprawdzie śmieć, ale horyzontem ostatecznym my wszyscy, zatopieni w takiej formie życia, której ów śmieć nie daje spokoju i domaga się ujawnienia w ramach śmieciologii teoretycznej i praktycznej" (prof. Wojciech Józef Burszta).