Książka jest kroniką życia i zagłady Żydów białostockich w czasie II wojny światowej. Na tle innych powojennych relacji na ten temat wyróżnia się bogactwem szczegółów historycznych oraz faktów. Opisuje ona kolejno wybuch wojny, przebieg okupacji sowieckiej, dzieje getta białostockiego aż do jego likwidacji w sierpniu 1943 roku, czy życie w piwnicznych bunkrach i po aryjskiej stronie.

Rafael Rajzner, naoczny świadek oraz uczestnik tamtych tragicznych wydarzeń w czasie wojny stracił żonę i dwoje dzieci. Przeszedł przez getto, więzienie i kilka obozów: Stutthof, Auschwitz-Birkenau, Sachsenhausen, Mauthausen, Ebensee, Schlier. Był członkiem legendarnego „komanda fałszerzy”, zajmującego się produkcją podrobionych dokumentów i pieniędzy dla III Rzeszy.