Portrety ludzi pięknych, ciekawych, zagadkowych, autorstwa genialnego obserwatora zafascynowanego człowiekiem i jego tajemnicą.

Marek Nowakowski jest jednym z najwybitniejszych pisarzy polskich XX i XXI wieku, znanym przede wszystkim jako autor książek Benek Kwiaciarz, Książę nocy, Homo Polonicus.

Tak zapamiętałem to zbiór jego niepublikowanych dotąd wspomnień, zawierający portrety ludzi obejmujących swoim życiem trzy epoki. Nowakowski opisuje rodowody bohaterów wywodzących się sprzed II wojny światowej, jako przenikliwy świadek krytykuje epokę PLR-u, oraz znakomicie utrwala procesy transformacji ustrojowej po 1989 roku.

Nowakowski rewelacyjnie potrafi portretować człowieka, jego wierność i odejścia od siebie. Cieszy się nim. Jest przy tym świadom, że nasze postrzeganie drugiego pozostaje ułomne, inny człowiek jest zawsze w jakimś stopniu tajemnicą. Autora fascynuje uroda człowieka, jednak patrzy na niego z obiektywizmem, nie idealizuje ani nie podkreśla jego ułomności. Patrzy z uśmiechem i dystansem. W Tak zapamiętałem  znajdziemy kilka portretów osób z Kultury Paryskiej, jak Jerzy Giedroyic, Zygmunt i Zofia Hertzowie, Gustaw Herling-Grudziński, Jerzy Stempowski, Jan Lebenstein, ale i takich, którzy budowali polską kulturę, a których nazwiska niewiele dziś mówią.

Nowakowski był niezwykle wrażliwy na ludzi, pięknych, interesujących z zagadką.