Współczesne nurty myślowe koncentrują się na rozważaniach w zakresie możliwości wykorzystania analizy, syntezy oraz bogactwa praktyki pedagogiczno-terapeutycznej w obszarze doskonalenia modelu skutecznego postępowania specjalizująco-pedagogiczno-włączającego zarówno jednostki ze zdefiniowanymi trudnościami edukacyjnymi, jak też dzieci, młodzież oraz osoby z niepełnosprawnościami. Niniejsze opracowanie poświęcono przede wszystkim wykorzystaniu kultury w rozumieniu sztuki i kultury popularnej w procesie terapii. Włączenie do tematyki niniejszej pracy zagadnienia terapii implikowało zaprezentowanie jej różnorodnych form i odmian, w tym szeroko rozumianej arteterapii, jak też walorów ich praktycznych zastosowań w pracy z wybranymi grupami społecznymi, w tym z dziećmi oraz młodzieżą ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, osobami dorosłymi z głębszą niepełnosprawnością intelektualną oraz jednostkami z zaburzeniami przystosowania społecznego. W prezentowanej monografii autorzy skupili swoją uwagę przede wszystkim na podzieleniu się własnymi pedagogicznymi doświadczeniami związanymi z wartością terapii sztuką, w nadziei na tworzenie wspólnej perspektywy syntezy specjalistycznej wiedzy oraz ogólnych koncepcji dla poprawy rozwoju edukacji humanistycznej, zorientowanej na wartościach łączenia wychowania, terapii, kultury i sztuki z życiem na co dzień osób najbardziej pokrzywdzonych przez los.