Czterdziestoczteroletni nauczyciel filozofii zostaje pracownikiem administracyjnym ambasady w Dublinie, gdzie jego żona obejmuje stanowisko konsula. Trudno przychodzi mu odnalezienie się w  nowej rzeczywistości. Panujące w ambasadzie relacje międzyludzkie uznaje za koszmarne. Jednak pewnego dnia do jego działu trafia młoda praktykantka. Ich dyskusje o życiu, religii i zbieraniu doświadczeń stają się dla obojga czymś więcej niż tylko rozmową...

Jacek Kozik w młodości imał się przeróżnych zajęć: od prac fizycznych po stanowisko asystenta senatora. W międzyczasie ukończył filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Był nauczycielem filozofii i etyki. Przez dziewięć lat pracował w polskich placówkach dyplomatycznych. Wydał trzy tomiki poezji. Za pierwszy otrzymał nagrodę im. Stanisława Piętaka. Drugi zyskał przychylną opinię Zbigniewa Herberta, który w liście do autora napisał: „To, co uderza w pana tomie, to rzadki przypadek odnalezienia własnego tonu w poezji". Z kolei w recenzji trzeciego  czytamy, że autor jest „jednym z nielicznych poetów akceptujących świat, co nie oznacza ani taniego optymizmu, ani naiwności, ani niewiedzy”. Żyje poza wszelkimi kręgami towarzysko-literackimi.