ImiÄ™ róży. Wydanie poprawione przez autora

Listopad 1327 roku. Do znamienitego opactwa benedyktynów w póÅ‚nocnych WÅ‚oszech przybywa uczony franciszkanin, Wilhelm z Baskerville, któremu towarzyszy uczeÅ„ i sekretarz, nowicjusz Adso z Melku. W klasztorze panuje ponury nastrój. Opat zwraca siÄ™ do Wilhelma z proÅ›bÄ… o pomoc w rozwikÅ‚aniu zagadki tajemniczej Å›mierci jednego z mnichów. Sprawa jest naglÄ…ca, gdyż za kilka dni w opactwie ma siÄ™ odbyć ważna debata teologiczna, w której wezmÄ… udziaÅ‚ dostojnicy koÅ›cielni, z wielkim inkwizytorem Bernardem Gui na czele. Tymczasem dochodzi do kolejnych morderstw. Przenikliwy Anglik orientuje siÄ™, że wyjaÅ›nienia mrocznego sekretu należy szukać w klasztornej bibliotece. Bogaty ksiÄ™gozbiór, w którym nie brak dzieÅ‚ uważanych za niebezpieczne, mieÅ›ci siÄ™ w salach tworzÄ…cych labirynt. Intruz może tam Å‚atwo zabÅ‚Ä…dzić, a nawet - jak krążą sÅ‚uchy - postradać zmysÅ‚y.

Powieść ukazaÅ‚a siÄ™ po raz pierwszy w 1980 roku. Jej sukces czytelniczy byÅ‚ wielkim zaskoczeniem dla teoretyków i krytyków literatury. DziÅ› ImiÄ™ róży zalicza siÄ™ powszechnie do arcydzieÅ‚ XX wieku.

Po trzydziestu latach autor przeczytaÅ‚ swoje debiutanckie dzieÅ‚o i postanowiÅ‚ je poprawić. Nie zmieniÅ‚ oczywiÅ›cie stylu ani fabuÅ‚y, ale zapragnÄ…Å‚ nadać tokowi narracji nieco wiÄ™cej lekkoÅ›ci. W posÅ‚owiu napisaÅ‚ również:

NatrafiÅ‚em też na parÄ™ bÅ‚Ä™dów. W pewnym miejscu Adso mowi, że wystarczyÅ‚o mu parÄ™ sekund, by sobie z czymÅ› poradzić, ale w Å›redniowieczu nie znano jeszcze takiej miary czasu jak sekunda.

Znalezienie owych zmian wprowadzonych przez autora i poprawionych przez niego bÅ‚Ä™dów jakaż fascynujÄ…ca przygoda dla miÅ‚oÅ›ników twórczoÅ›ci Umberta Eco!