Książka zawiera siedem esejów o śmierci i sposobach jej oswajania i przezwyciężania w różnych epokach i kulturach. Mówi zatem o starożytnych epitafiach rzymskich i właściwym im uobecnianiu zmarłych, o paradoksalnym pojęciu anastasis, za którego pomocą w Nowym Testamencie próbowano opisać dramat Zmartwychwstania, o symbolice vanitas w poezji i sztuce manieryzmu, baroku i klasycyzmu, o artystycznych i poetyckich technikach "unicestwiania" śmierci w końcu XIX stulecia i w wieku XX, o praktykach zagłady we współczesnych sektach apokaliptycznych, wreszcie o reanimacji archaicznych wierzeń, rytuałów i mitów w nowoczesnym ludobójstwie.