Ludzkość od dawna mierzyła się ze zdarzeniami trudnymi, często wręcz ekstremalnymi, powodowanymi przez siły natury, środowisko i wrogie oddziaływanie. Z tego powodu bezpieczeństwo było, jest i będzie naszym egzystencjalnym priorytetem. Troska o niezakłócony byt i możliwości rozwoju były inspiracją zarówno myślenia, jak i działania na rzecz zapewnienia bezpieczeństwa w wymiarze jednostkowym, grupowym i społecznym. Wszelkie działania dla bezpieczeństwa, szczególnie w odniesieniu do zdarzeń nagłych, wymagały wcześniejszego przewidywania, planowania i koordynowania podejmowanych działań ochronnych, ratowniczych i obronnych. Współcześnie zajmują się tym upoważnione przez państwo organy zarządcze, a ich działalność w tym względzie polega właśnie na zarządzaniu kryzysowym, które w celu zapewnienia racjonalności musi opierać się na naukowych podstawach. Niniejsze opracowanie mieści się w głównym nurcie tworzenia podstaw teoretycznych tej sfery państwa.