W części I monografii, w oparciu o modelowe ujęcie zagadnienia i zasady parametrycznej analizy energetycznej, przedstawiono proces optymalizacji pracy siłowni parowej w zakresie zastosowania systemowych metod podwyższania sprawności termicznej obiegów jednokonturowych. Znaczącym i oryginalnym osiągnięciem autora w zakresie obiegów wieloczynnikowych jest opracowanie metody analizy energetycznej procesu sprzęgania układu parowego i układu gazowego w układ siłowni gazowo-parowej.