Podejmując ten temat, pragnęłam znaleźć odpowiedzi na pytania, z których główne brzmiało: co stało się z flâneurem? Problem ów powraca w licznych, współczesnych analizach kwestii przestrzeni miejskiej (także tych, które sporo miejsca poświęcają problemowi „zniknięcia” flâneura). Skłoniło mnie to do ponownego przyjrzenia się tej figurze ze szczególnym uwzględnieniem jej ambiwalentnego charakteru, który w dominującym nurcie interpretacyjnym, wiążącym ją z postacią konsumenta, ulega zatarciu. Charakter ów jest w moim przekonaniu tym, co decyduje o „wywrotowym”, subwersywnym potencjale flânerie. Ów potencjał wydaje mi się również wyjątkowo ważny w obliczu przemian współczesnej kultury. Pracę rozpoczynałam nie znając odpowiedzi na zasadnicze pytanie. Stąd też proces poszukiwania sam w sobie stał się rodzajem intelektualnej flânerie w gąszczu tropów i wskazówek.