Józef Piórczyński podjął się tematu bardzo trudnego, wymagającego ogromnej wiedzy historyczno-filozoficznej: gruntownej znajomości pism Schellina, pism Jacobiego oraz kontekstu dyskusji filozoficznej toczonej na przełomie XVIII i XIX wieku wraz z jego historycznym tłem. Nie ma w języku polskim pracy, która pokazywałaby specyfikę tego osobliwego sporu filozoficznego, a opracowania zagraniczne, jak pokazał Józef Piórczyński, maja swoje istotne wady. Jestem całkowicie pewien, że nikomu z polskich badaczy nie udałoby się tak precyzyjnie przedstawić sedna tego sporu w jego cały, filozoficznym sensie, jak również towarzyszącej mu dramaturgii. Ponadto uważam cały pomysł badawczy za wyjątkowo interesujący i ważny z punktu widzenia szerszego kontekstu dyskusji i polaryzacji stanowisk w idealizmie niemieckim.

Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Leona Miodońskiego