Gall Anonim Kronika polska tłum. Zygmunt Komarnicki ISBN 978-83-288-7305-6 Jeżeli przypadkiem nagość słów zarzucicie tej książce, weźcież z niej przynajmniej podstawę do napisania czegoś głębszego i dowolniejszego. Gallus w przedsłowiu do Księgi Trzeciej. Inni wszyscy, cokolwiek po nim pisali, brali z Długosza, którego ojcem dziejów polskich zowiemy, jak: Miechowita, Wapowski, Kromer i inni. Joachim Bielski w przedsłowiu do Zygmunta III Zabytek ten pier... Gall Anonim Ur. XI w. Zm. ok. 1116 r. Anonimowy autor Kroniki polskiej z pierwszej ćwierci XII w., uznawanej za pierwszy utwór literatury polskiej (łacińskojęzycznej). Jedynym źródłem informacji o nim jest jego dzieło. Pisał o sobie następującymi słowami w liście dedykacyjnym do III księgi Kroniki: ,,nie w tym celu pracę niniejszą podjąłem, bym w niej rozpostarł strzępy swej małej wiedzy, albo, wychodziec z własnej ojczyzny i rodziny, pomiędzy wami pielgrzymi charakter swój wywyższał, lecz dla przyniesienia szczerego pożytku na miejscu, które z powołania swego zajmuję" Ze względu na inne wzmianki w tekście kroniki uznano owego cudzoziemca, pielgrzyma i wygnańca za benedyktyńskiego mnicha (choć i to dziś nie jest pewne, mógł być osobą świecką). Przydomek Gall natomiast, sugerujący jego francuskie pochodzenie, jest zachowywany dziś tylko zwyczajowo. Tradycja takiego określania autora kroniki ma dziś ponad 400 lat, jako pierwszy uczynił to renesansowy historyk Marcin Kromer (1512--1589), badający jeden z ocalałych do dziś rękopisów dzieła (tzw. kodeks heidelberski), za nim mylnie powtórzył ten przydomek gdański wydawca kroniki Gotfryd Lengnich w 1749 r. , łącząc przy tym najzupełniej mylnie wzmiankę z Historii polskiej Jana Długosza brzmiącą ,,martinus Gallicus" z autorem przygotowywanej publikacji i tworząc z niej dla domniemanego Galla imię Marcin (Martinus Gallus). Nieporozumienie to utrzymywało się w nauce do początków XX w. Anonimowość swą autor kroniki zachował celowo, dedykując swą pracę przedstawicielom episkopatu Polski i podkreślając, że dzieło jego służyć ma upamiętnieniu dziejów państwa oraz czynów (gesta) wybitnych władców Polski, którzy przedstawiani są jako wzorce osobowe do naśladowania przez potomnych. Do Polski przybył najprawdopodobniej z Węgier, których niejaką znajomość poświadcza w swym tekście; szczególnie dobrze znany mu jest benedyktyński klasztor pod wezwaniem św. Idziego w Somogyvár oraz historyczna stolica Węgier, Székesfehérvár, gdzie spoczywały szczątki św. Stefana króla. Do tych dwóch miejscowości odbywał pokutną pielgrzymkę Bolesław III Krzywousty po krwawej rozprawie ze swym bratem Zbigniewem, szukając przy tym sojuszu z węgierskim władcą Kolomanem. Anonimowy autor Kroniki polskiej ani Francuzem, ani Węgrem jednak nie był. Współcześnie najbardziej prawdopodobne wydaje się, że Anonim pochodził z północnych Włoch, być może z Wenecji i możliwe, że jest tożsamy z autorem Historii o translacji św. Mikołaja Wielkiego, zwanym Mnichem z Lido, z którego dziełem polska najstarsza kronika posiada wiele podobieństw w zakresie faktografii, używanego słownictwa i stylu. Kupując książkę wspierasz fundację Nowoczesna Polska, która propaguje ideę wolnej kultury. Wolne Lektury to biblioteka internetowa, rozwijana pod patronatem Ministerstwa Edukacji Narodowej. W jej zbiorach znajduje się kilka tysięcy utworów, w tym wiele lektur szkolnych zalecanych do użytku przez MEN, które trafiły już do domeny publicznej. Wszystkie dzieła są odpowiednio opracowane - opatrzone przypisami oraz motywami.