„To poezja skłaniająca do refleksji nad własnym życiem. Mowa w niej o smutkach i radościach dnia powszedniego. Ludzkie słabości mieszają się z męstwem. Pycha z Pokorą, Dobro ze Złem. To o nas, zwykłych ludziach kroczących przez życie odrębnymi drogami. Jednak w głębi serca pragniemy tego samego. ...Co to za ludzie przemykają? Podobne ciała, podobne twarze, ale każdy z nich jakby żył w zupełnie innym wymiarze… ? Tylko pragną tego samego ? Ciepła, miłości, zrozumienia. I żadna epoka tego nie zmienia” – Anna Wirowska