Pierwsza książka nowej serii „Byliśmy żołnierzami” prezentującej militarne wspomnienia i biografie.

Georga Raucha, wiedeńczyk żydowskiego pochodzenia, wcielony do armii hitlerowskiej, po latach opowiada o największym paradoksie swych młodzieńczych lat, które spędził na wojnie walcząc po stronie wroga.

Rauch spisuje swe wojenne wspomnienia zainspirowany odnalezionymi osiemdziesięcioma własnymi listami, które pisał z frontu do matki a ta pieczołowicie je przechowała. Dzięki temu powstała ta wyjątkowa książka, ujmująca prostotą i autentycznością. Rauch stworzył przejmujący obraz czasów wojny, który łączy autentyzm Zapomnianego żołnierza ze spojrzeniem na wojnę oczami nastolatka z Berlińskiego żołnierza.

Młody Georg w ogarniętym wojną Wiedniu razem z matką ukrywał Żydów. Został wcielony do hitlerowskiej armii i miał zostać oficerem, jednak nie zamierzał do tego dopuścić, toteż przyznał się do swojego żydowskiego pochodzenia. Jako szeregowy żołnierz został wysłany na front wschodni, gdzie walczył na południu Związku Sowieckiego i w Rumunii. Tak rozpoczęła się niesamowita tułaczka dziewiętnastolatka, rzuconego wbrew swej woli w wir straszliwych wydarzeń wojennych, zmuszonego przez okrutny paradoks historii do wykorzystywania swej inteligencji, zdolności i determinacji, by walczyć za tych, których nienawidził. Służąc jako radiotelegrafista, wyprowadził oddział z okrążenia, za co został odznaczony Krzyżem Żelaznym.

Mimo ekstremalnych warunków, w jego opowieści pojawia się też swoisty humor - jako straszny głodomór nosił przytroczoną do radiostacji patelnię, a dzięki kulinarnym talentom zdobył wielu przyjaciół.

W 1944 roku trafił do niewoli. Dzięki młodzieńczej sile, oraz hartowi ducha zdołał przetrwać zarówno srogą rosyjską zimę, jak i zabójczy obóz jeniecki.

Po latach Rauch sięgając pamięcią wstecz stworzył barwny autoportret, a zarazem przejmujący obraz czasów wojny.