Książka jest owocem badań etnograficznych i antropologicznych, które autor prowadził w latach 1976–1985 wśród Arapeszów, mówiących narzeczem bukiyip na obszarze około 900 km2 Papui-Nowej Gwinei. Doświadczenie oraz rozległa wiedza autora pozwoliły na rozległy i pogłębiony opis dawnych obyczajów i struktur społecznych, a także najważniejszych elementów starych wierzeń i obrzędów, oraz próby odpowiedzi na pytanie, dlaczego i w jaki sposób Nowogwinejczycy „dostosowują” swoją nową wiarę, chrześcijaństwo, do głęboko zakorzenionej w nich mentalności magicznej.