Poezja lombardzka (XIII w.). Giacomino z Werony jest autorem dwóch poematów dydaktycznych: „De Babilonia civitate infernali” („O Babilonie mieście piekielnym”) złożonego z 280 wersów i „De Jerusalem celesti” („O niebieskim Jeruzalem”) złożonego z 336 wersów. Najprawdopodobniej wiersze zostały skomponowane przez tego brata franciszkańskiego za czasów jego młodości, być może około 1275 roku. Autor opisuje radość błogosławionych i kary dla złych. W „O Babilonie mieście piekielnym” opisano męki piekła, a w drugim podkreślono radość nieba.