„Żyto w dżungli" to książka opisująca roczny pobyt Uniłowskiego w Ameryce Południowej, gdzie dotarł latem 1934 roku. Przedstawia detale z życia polskich imigrantów w Brazylii: chłopów, których bieda i głód ziemi wygnały z kraju i którzy dopiero tutaj, dzięki własnej ciężkiej pracy mogli stać się gospodarzami.

Książka nie jest jednak klasycznym reportażem, a raczej prozą artystyczną o charakterystycznym dla Uniłowskiego stylu. Autor nie ekscytuje się nadmiernie „egzotyczną” podróżą i miejscem, ale także szczerze zdaje sprawę z rozczarowań, nudy i męki, jakich zdarzało mu się doświadczać.