Anna Mostowska (ok. 1762 ‒ ok. 1811) kobieta-literat, kobieta oświecona, ambitna, obracająca się w sferach ludzi kultury, prekursorka romantyzmu i gotycyzmu na polskim gruncie, autorka jednej z pierwszych polskich powieści historycznych i jednej z pierwszych polskich dum popadła w zapomnienie - jej powieści nie miały edycji krytycznej od czasu ich pierwodruku w pierwszym dziesięcioleciu XIX w. Dramatyczne okazały się losy dokumentów z życia Mostowskiej, które spłonęły wraz z Pałacem Rzedzieckich w Warszawie we wrześniu 1939 r. W ocenach krytyków literackich Mostowska była najczęściej niedoceniana lub deprecjonowana. Tymczasem jej powieści dowodzą szerokich horyzontów autorki, ambicji dostarczenia czytelnikowi nie tylko pouczającej lektury, ale też rozrywki, i wskazują, że znała ona świetnie nowe i modne tendencje literackie oraz jako jedna z pierwszych wprowadzała je do literatury rodzimej. Tłumaczyła, parafrazowała, tworzyła własne oryginalne teksty. Niniejsza edycja wypełnia lukę badawczą dwóch minionych wieków.